MĘŻCZYZNA W CIĄŻY?

Po ostatniej wizycie w szkole rodzenia, wywiązała się między mną a przyszły tatą burzliwa dyskusja. 

Skąd?

Bo generalnie jestem jedyną kobietą, która na zajęciach jest sama. A panie prowadzące wciąż powtarzają, że to takie wyjątkowe, że partner powinien tu być, że to ostatnie takie chwile kiedy można być razem itd. Biorąc pod uwagę moje ostatnie rozchwianie emocjonalne, każde takie słowo jest dla mnie szpilą i te ćwiczenia, gdzie bez partnera nic się nie zrobi, wrr…

Więc jak T. mnie pyta jak było, to mu odpowiadam, a on wtedy urażony, bo przecież to nie jego wina, że zajęcia są w ten jedyny dzień kiedy akurat on nie może, a że do tego pracuje bardzo dużo, to inna bajka. Ale fakt jest jeden jeszcze niedawno ja też tyle pracowałam więc obojgu było to na rękę. I przede wszystko robi to po to, by jak małą przyjdzie na świat mieć dla nas więcej czasu.

A o czym dyskusja?

Dlaczego mężczyźni często uciekają od kobiet w ciąży w pracę tudzież inne aspekty. I drogie Panie UWAGA,  bo podobno mężczyźni są kompletnie pomijani w ciąży! Że to okres kiedy kobieta jest w centrum uwagi i trzeba o niej myśleć i tylko ona się liczy.

Hmm może i coś w tym jest ale z drugiej strony, to jedyny taki moment kiedy kobieta jest w centrum zainteresowania a w sumie nawet nie ona a jej dziecko. Że książki są o kobietach, artykuły o kobietach itd.

W innej sytuacji, jak kobieta ma 39 stopni gorączki, to zajmuje się domem rodziną i idzie do pracy, facet natomiast jak ma 37,0- umiera. To kiedy jak nie w ciąży?

Ja wiem, że mój T. bardzo się stara, angażuje i mam w nim wsparcie i nigdy bym go nie zamieniła. Niestety nie zawsze jestem w stanie zapanować nad hormonami 

Poniżej artykuł, który znalazłam

Jeśli ktoś powątpiewa w męskie zaangażowanie w ciążę partnerki, proszę sprawdzić, co wiedzą na ten temat psycholodzy.

Nie chodzi oczywiście o wizję przyszłości lecz o całkiem realny stan... ducha. Mimo że w organizmie przyszłego taty nie zachodzą żadne zmiany fizjologiczne, uczestniczy on w ciąży swojej partnerki w wyjątkowy sposób.

Wszystko zaczyna się, gdy pada: „Kochanie, chyba jestem w ciąży”
Od tego momentu aż do potwierdzenia faktu, że dziecko pojawi się na świecie reakcje mężczyzn bywają skrajne – od całkowitego zaskoczenia i braku akceptacji do ogromnej radości i satysfakcji. W tym czasie przyszły tata głównie wspiera partnerkę, co pomaga jej wprowadzić konieczne zmiany w trybie życia oraz znosić trudności pierwszego trymestru ciąży. Warto jednak pamiętać, że jego zaangażowanie rośnie powoli i nie zawsze jest zgodne z potrzebami przyszłej mamy, na co zwracają uwagę niektóre badania.

Druga faza męskiego zaangażowania trwa od 12. do 25. tygodnia ciąży
A więc do chwili pojawienia się wyraźnych zmian w sylwetce kobiety. W tym czasie kończą się ciążowe nudności i wymioty. Mężczyzna oczekuje od partnerki powrotu do... równowagi emocjonalnej.

Interesuje się ciążą i angażuje w jej przebieg stosownie do tego, na ile stabilny, bliski i głęboki jest jego związek z przyszłą mamą.

Około 25. tygodnia ciąży rozpoczyna się kolejny etap
Jednak u mężczyzn, którzy mniej akceptują fakt, że zostaną ojcami – dopiero około 30. tygodnia. W tym czasie zaangażowanie mężczyzny sprowadza się głównie do przygotowań do porodu i pojawienia się dziecka. Coraz częściej myśli o nowych zadaniach i o sobie w roli ojca. Niektórzy panowie obawiają się porodu, bo boją się, jak ich partnerka zniesie ból, a także lękają o zdrowie dziecka.

W męskich przeżyciach jest wiele sprzeczności
Z jednej strony radość, plany dotyczące kontaktów z dzieckiem i własnej nowej roli. Z drugiej – strach przed utratą uprzywilejowanej pozycji w rodzinie i skupieniem się partnerki na dziecku oraz obawy o materialny byt. Jeśli mężczyzna nie ma wzorców zachowań przyszłego taty, może być mu trudniej odnaleźć się w nowej sytuacji. Szczególnie gdy oczekuje pierwszego dziecka.


Tekst: dr Eleonora Bielawska-Batorowicz,